Dag 9: Eerste dag op The Icefields Parkway

Ook vandaag staan we weer vroeg op: het is half 7. Eerst ontbijten we in onze camper, waarna we een warme douche pakken op de camping. Daarna koppelen we alles los, zodat we kunnen vertrekken. De lucht is dreigend en het gaat regenen, maar even later schrijnt de zon weer. Het wisselt in rap tempo af. Eerst even een kleine stop in Banff bij Wild Flour. We drinken een goede kop cappuccino en we bestellen voor onderweg een heerlijke plak chocoladecake. Hierna wuiven we Banff gedag en rijden we naar de Trans-Canada Highway 1. Deze volgen we richting Lake Louise. Vlak na Lake Louise naderen we The Icefields Parkway. Direct na de ingang moeten we stoppen bij een hokje. Van alle auto’s wordt gecontroleerd of ze een (geldige) parkpas hebben. We krijgen een go van de dame in het hokje, waarna ons avontuur begint.

The Icefields ParkWay

De Icefields Parkway is 232 kilometer lang en bestaat sinds 1940. De weg loopt van Lake Louise naar Jasper, dwars door het hart van de Rocky Mountains. De weg loopt deels door Banff National Park en deels door Jasper National Park. Onderweg zie je adembenemend mooie landschappen. Daarnaast zijn er veel bezienswaardigheden, een verscheidenheid aan wandelingen en natuurlijk kan je er veel wilde dieren spotten.

Omdat er zoveel te zien is raad ik je aan om een kaart te gebruiken waar de bezienswaardigheden op staan vermeld. Download bijvoorbeeld de The Icefields Parkway Driving Guide. Dit is een handig overzicht om te gebruiken. Omdat er ook een KM-aanduiding op staat weet je precies waar je bent.

De eerste bezienswaardigheid is lake Herbert. Deze passeren we zonder dat we er erg in hebben. Beter opletten dus! Hierna zien we het bordje van Mosquito Creek.

Mosquito Creek

We stoppen vlak naast een brug waar een redelijke bergstroom passeert. Mooi, maar niet bijzonder na alles wat we eerder hebben gezien. Vermakelijker is een groep Japanners (ik neem aan dat het Japanners waren) die halsbrekende toeren uithalen om elkaar te fotograferen. Onze volgende stop is Bow Lake. Dit is direct naast de weg. Het uitzicht is weer adembenemend. Op de achtergrond imposante rotsen en op de voorgrond het bevroren meer. Erg mooi, maar wel koud. We stappen weer in de auto op weg naar het volgende moois: Peyto Lake.

Peyto Lake

Als we aan komen rijden, zien we dat de weg is afgesloten. Dat is een nadeel van het feit dat we zo vroeg in het seizoen zijn. Niet alles is toegankelijk. We rijden een stuk de weg in en parkeren op een plek waar meer auto’s staan. We trekken onze winterjassen en wandelschoenen aan. Als we uitstappen, begint het zelfs te sneeuwen! Terwijl het in Nederland snikheet is, staan wij hier in de sneeuw. Bizar! Er is een soort van pad gemaakt door de sneeuw. Deze ligt op sommige plekken meer dan een halve meter hoog. We klauteren over de sneeuw en komen na ongeveer 20 minuten aan bij het uitkijkpunt over het meer. We kunnen maar een deel zien door de sneeuw die inmiddels flink naar beneden komt. Er is verder niemand meer. Erg gaaf om te zien (althans dat deel dat we kunnen zien). We nemen alles zo goed mogelijk in ons op en keren snel terug naar de auto.

Mistaya Canyon

Na een poosje rijden komen we aan bij een parkeerplaats met een wandelpad dat naar de Mistaya Canyon loopt. Omdat het lunchtijd is geworden, bakken we eerst een eitje dat we eten in combinatie met het heerlijke zuurdesembrood dat we hebben gekocht bij Wild Flour. Hierna kunnen we er tegen aan. We beginnen te lopen en volgen het wandelpad dat naar de canyon loopt. Het is ongeveer 15 minuten wandelen, maar dat is het meer dan waard. We zien een rivier die er duizenden jaren over heeft gedaan om een pad door het steen te maken. Het water buldert hier doorheen. Wat een geweld en wat een uitzicht!

Mistaya River

We vervolgen onze weg. Bij elke hoek verandert het uitzicht. Van moeras, tot steile bergen, tot rustige dalen. Wat een adembenemend land is Canada. We stoppen bij een parkeerplek voor Glacier Lake. Bij het informatiebord blijkt het dat we hier kunnen komen via een wandeltocht van 9,8 KM. Daar hebben we geen zin in na ons wandelavontuur van gisteren. Het bord geeft ook aan dat na 1,5 km de Mistaya River te zien is. Dat spreekt ons aan en we lopen het pad in. Na een aantal meter kijkt een kleine eekhoorn ons speels aan. Hij rent in de boom heen en weer als een ware acrobaat. Hij laat zich meerdere keren van zijn beste kant fotograferen. Het weer is inmiddels totaal veranderd. De zon is bijna heet te noemen. We wandelen verder en horen na zo’n 15 minuten het geluid van sterk stromend water. Ondertussen een bekend geluid. Dan bereiken we een brug die over de Mistaya River loopt.

We zijn hier helemaal alleen. Het uitzicht aan beide kanten is fenomenaal. Dit is het mooiste dat we vandaag hebben gezien. Het azuurblauwe water dat krachtig en met veel geluid zijn weg gaat. We zouden hier uren naar kunnen kijken. We nemen veel foto’s en maken diverse filmpjes. We keren teleurgesteld (want: we willen eigenlijk blijven) om en gaan terug naar onze RV.

We vervolgen onze weg over de The Icefields Parkway. Onderweg zien we auto’s langzaam rijden. Is het een bearjam? Nee het blijkt een wolf te zijn die over de weg loopt. Wat een mooi beest. Wel een beetje zielig, want het dier lijkt gedesoriënteerd te zijn. Uiteindelijk duikt het de bosjes in.

Camping Wilcox Creek

We willen de tijd nemen voor The Icefields Parkway en dus niet in een ruk doorrijden. Het is inmiddels zo’n uur of vier. We naderen camping Wilcox Creek. Dit is een camping die wordt geëxplodeerd door de overheid. Deze camping heeft meerdere niveaus met 46 plaatsen. Het is een spartaanse camping (in onze begrippen dan) omdat er geen douches zijn, geen stroom en zeker geen WiFi. We besluiten all the way te gaan en zoeken een mooi plaatsje uit. Hierna doen we zo’n 16 dollar in een speciale envelop in een paaltje bij de ingang. Je kunt ook je creditcardgegevens invullen op een papiertje. Dat doen we maar niet. We lopen een rondje over de camping. Er zijn diverse plaatsen bezet. De meeste plaatsen zijn bezet door campers, maar ook een enkele caravan en zelfs een motorrijder met een tentje. Er zijn wel diverse toiletten, althans als je een gat in de grond met een pot er op, een toilet mag noemen. Gelukkig hebben wij onze camper. We hebben de douche voor het eerst geprobeerd. Als je tijdig de boiler aanzet, wordt deze goed heet. Terwijl ik dit tik, sneeuwt het licht. Oh ja, veel eekhoorns hier. Bijna in elke boom. We besluiten vroeg naar bed te gaan en hopen dat het morgenochtend niet te koud is. De camper heeft trouwens wel een kachel op gas, dus we zullen niet bevriezen.

Lees ook onze review van Camping Wilcox Creek.

Reisdag: 9
Datum: 9 juni 2014
Beginpunt: Banff
Eindpunt: The Icefields Parkway
Afstand: 183 km
Aantal beren gezien: 0